شیخ بهائی (رحمت الله علیه ):
آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست زیرا :
اگر بسیار کار کند می گویند احمق است و اگر کم کار کند می گویند تنبل است .
اگر بخشش کند می گویند افراط می کند و اگر جمع گرا باشد می گویند بخیل است .
اگر ساکت و خاموش باشد می گویند لال است و اگر زبان آوری کند می گویند ورّاج و پرگوست .
اگر روزه بر آورد و شبها نماز بخواند می گویند ریا کار است و اگر نکند می گویند کافر است و بی دین.
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد و جز از خداوند نباید از کسی ترسید.